Wie gaan er mee? Het is een vriendschappelijke interland en dus de gelegenheid om ook een aantal minder ervaren spelers mee te nemen en zodoende ervaring op te laten doen. Daarnaast gaan er voor het eerst (sinds tijden) ook weer dames mee. De coach Petra de Leeuw, die ook voor het eerst mee gaat, zal er haar handen vol aan hebben. De mannen: Wouter Dekker, Joost Duivenvoorden, Eric de Haas, Pascal Moity, Gerard Priems en Rino Westerink.. De vrouwen: Corrie Doornenbal, Letty de Jongh en Wendy Poppe. Nete Stutt is teamleider, Gerard Goes en Bertus Steenmeijer zijn de chauffeurs van de twee busjes die we hebben gehuurd.

Donderdag is het al in alle vroegte verzamelen. Niet iedereen woont bij elkaar in de buurt of zelfs op de route naar Zwitserland, er is een heus plan gemaakt om uiteindelijk iedereen in de busjes te krijgen. Joost, Pascal, Corrie, Letty en Bertus verzamelen bij Gerard Goes in Haarlem. Wendy en Wouter zijn de avond er voor al naar Purmerend gekomen en verzamelen samen met Eric bij Nete en Rino. Ergens in de buurt van Utrecht komen deze twee groepen bij elkaar en dan hoeven we alleen Petra en Gerard Priems nog maar op te halen. Petra staat keurig op het afgesproken punt maar helaas is Gerard Priems daar niet te vinden. Gerard is door het late afzeggen van Jan de Boer pas op het laatste moment aan het team toegevoegd en door de haastige communicatie blijkt dat hij het net afspreekpunt net niet goed begrepen had, hij staat bij een benzinepompje verderop. Geen nood, we zijn al blij dat hij mee kon en dat we hem gevonden hebben! We zijn compleet en gaan op weg naar Zwitserland. Ergens bij Venlo rijden we nog een beetje fout maar om een lange reis (13 uur?) kort te maken (de schrijver heeft meerdere malen zitten dutten in het busje), voor acht uur s'avonds komen we aan bij het hotel in Zwitserland en kunnen we bijna gelijk door naar de bowling om daar te eten en nog even de banen te verkennen.

Ondertussen worden er veel handen geschud met de Zwitserse en Finse tegenstanders. Een aantal van ons was er in Rome en Helsinki ook bij en die zagen dus weer veel bekende gezichten. Het eten was snel en makkelijk en iedereen was gretig om te zien hoe de banen er bij lagen. Nou, dat viel voor de meeste niet tegen, het gooien ging lekker en de ene game die we aan het eind gooiden was soms heel mooi: Letty 162, Wouter 188, Pascal 214 en Rino een 257! Dat belooft wat voor morgen, maar eerst naar bed want we zijn best wel erg moe.

Vrijdag gaat de (tril)wekker al weer veel te vroeg naar mijn mening, dat andere daar anders over denken blijkt wel aan de wakkere hoofden in de eetzaal. Na het ontbijt richting de bowling want we komen immers om te bowlen. Het beloofd buiten een mooie dag te worden, de zon staat al op scherp, als het maar niet te warm wordt in de bowling! Na een kort openingspraatje gaan de wedstrijden beginnen. Vandaag gooien we 6 games single. Bij de heren gaan de hoogste 8 door naar de finale, bij de dames de hoogste 4. Er wordt gegooid met 2 personen op een baan en Amerikaans systeem (dus na iedere frame wisselen van baan op het banenpaar). Eric begint het beste en zet direct een 201 op het scoreboord. De tweede game van Letty was goed terwijl die bij de meeste mannen (erg) slecht was. Rino geeft zichzelf een standje en maakt het goed door over de laatste 4 games meer dan 200 gemiddeld te gooien. Joost die bij Rino op de baan staat gooit lekker mee. Ze komen beide in de finale met een respectievelijke 5de en 8ste plaats. Pascal 9de en Gerard 10de komen ondanks een paar mooie 200 games net te kort voor de finale. Eric en Wouter doen het voor de eerste keer zeker niet slecht, Eric een mooie 200 en Wouter na een slecht begin 3 keer 180 op rij! Bij de dames heeft Letty pech door ondanks twee mooie 170-games net buiten de finale (5de plaats) te komen

In de finale moet Rino direct tegen de nummer 1, een Fin, gooien. Beide laten kansen liggen maar uiteindelijk verliest Rino net aan met een 167. Ook Joost gooit tegen een Fin en niet zo goed. Hij heeft echter meer geluk, hij wint met een 172 en mag door naar de halve finale. In deze halve finale moet Joost tegen de Fin die van Rino had gewonnen. Met gezonde revanche gevoelens wordt de game super begonnen. Uiteindelijk gooit Joost een 226 en laat de Fin kansloos. In de finale ontmoet Joost alweer een Fin, die Finnen kunnen duidelijk een goed balletje bowlen! De finale is 'best of drie', oftewel, wie twee keer de game wint is de winnaar. In de eerste game is het de Fin die een goede start maakt en Joost het nakijken geeft. Joost maakt nog iets goed aan het eind door een paar strikes te gooien maar zijn 190 is duidelijk minder dan de 222 van de Fin. Ook in de hele tweede game loopt de Fin steeds een beetje voor. Joost probeert nog wel maar kan de strikes niet meer vinden. Met een matige 166 verliest hij van de Fin die 194 had. Joost is na een kleine teleurstelling heel tevreden met het behaalde resultaat.

Na de prijsuitreiking de evaluatie van de wedstrijd. Iedereen moest zichzelf een cijfer geven en waar van toepassing gaf Petra een enkele op- of aanmerking. Hoewel het naar mijn ervaring een hele korte evaluatie was kon kon ��n iemand de ogen niet meer open houden. Waarschijnlijk een hele inspannende dag gehad en dan nog eens in de zon zitten�.

Na de evaluatie was er nog tijd om te gaan zwemmen in het nabij gelegen meer. Wouter had maar liefst vier zwemboeken bij zich (je vraagt je af waarom) zodat de mannen zonder er eentje konden lenen. Het water was heerlijk en een welkome verfrissing. S'avonds eten (een beetje zout maar het toetje was weer heerlijk) in de bowling en daarna niet te laat richting hotelkamer, er volgt nog een dag bowlen.

Zaterdag is het wederom vroeg uit de bedden. Vandaag worden de driemans gespeeld. Rino, Gerard en Joost vormen team 1, Eric, Wouter en Pascal team 2. Uiteraard hebben de dames ook een team, maar ja, die zijn maar met zijn drieen dus de teamindeling is niet zo heel moeilijk te raden. Het is wederom warm in de bowling en niet iedereen is in staat om het niveau van de dag ervoor te halen. Rino gooit een mooie 233 en Joost gooit een game later zelfs een 236 (om Rino te pesten?). Letty gooit een 177 en Wendy verbetert haar record door een 185 te gooien. Uiteindelijk blijken de vrouwen de derde plaats gehaald te hebben, net te kort voor de finale. Bij de mannen is team 1 ook derde geworden en zij mogen nog wel spelen om een finale plaats.

In deze halve finale moeten Rino, Gerard en Joost het opnemen tegen het eerste team van Finland. Bij de tegenstand gooit alleen de derde man erg goed, de andere twee hebben zo af en toe een misser dus er zijn zeker kansen om deze wedstrijd te winnen. Helaas gooit alleen Rino goed, Gerard en Joost hebben geen geluk en ze verliezen de wedstrijd op 27 pins. Ze zijn echter nog niet uitgebowld, de strijdt om de derde en vierde plaats moet nog met een team van Zwitserland worden uitgevochten. Terwijl twee Finse teams de finale spelen kijken de meeste toeschouwers naar de wedstrijd om de derde en vierde plaats. Deze wedstrijd is heel spannend en er wordt erg door beide teams goed gegooid zodat het verschil nooit erg groot wordt. Het publiek geniet duidelijk mee en uiteindelijk is de 608 (Rino 207, Gerard 193 en Joost 208) van ons slechts 9 pins te kort om van de dolblije Zwitsers te kunnen winnen. Er wordt vaak gezegd 'ik verlies liever met een goeie game van een nog betere game', dit is waar maar toch doet het wel een beetje pijn om zo nipt de derde plaats te missen.

We treuren er niet te lang over, de prijsuitreiking is aan de beurt en onze vrouwen hebben wel even de beker voor de derde plaats binnen! Uiteraard na de prijsuitreiking de evaluatie. Petra is zeer tevreden over de inzet van de bowlers en heeft voor Wendy een mooi Zwitsers shirt omdat ze haar persoonlijke record heeft verbeterd. Ook Petra wordt bedankt voor haar coaching. Het was voor haar de eerste keer met ons. Vooral haar kunde in de gebarentaal wordt als zeer positief ervaren!

Het bowlen zit er op maar we gaan nog lang nog niet naar huis. Er is immers nog een feestavond! Deze wordt uitstekend gevuld met diverse acts, grappen en grollen met veel Nederlandse inbreng! Ook ene B.S. doet onbedoeld mee aan een stunt door de koelbox aan de accu van de auto te koppelen. Juistem�, accu leeg! Gelukkig weten ook de Zwitsers wat startkabels zijn en was het busje redelijk snel weer aan de praat. Het feest gaat door tot in de kleine uurtjes een aantal van ons maken het eind niet mee, die worden netjes met de weer rijdende bus naar het hotel gechauffeurd.

De volgende dag is het weer veel en dan ook veel te vroeg wakker worden. Nete vindt het ook maar niks en wil eigenlijk blijven liggen. Niks daarvan, we moeten nog een heel eind rijden dus het is snel ontbijten, afscheid nemen en de bussen in. Van de busreis heb ik niet echt veel meegemaakt, als je niet hoeft te rijden val je erg makkelijk in slaap. Zondagavond waren we weer thuis en kon iedereen terugblikken op een geslaagd interland waar de nodige ervaring kon worden opgedaan.