Datum : Zaterdag 17 april 2023

Terrein : Est�dio Municipal Prof. Dr. Jos� Vieira de Carvalho in MAIA (Porto)

Auteur : Ren� Scheers, ploegleider Nederland

"Altijd als er een kampioenschap ver weg wordt gehouden, is Nederland van de partij". Deze woorden werden enige tijd geleden tegen mij gesproken door zowel Emmanuel Rossel en Herman Gr�delbach.
Ik neem u nog even terug naar zaterdag 27 maart 2004. Nederland had zojuist de 1e wedstrijd tegen Portugal in Best gespeeld. We hadden niet best gespeeld, althans zeker de 1e helft niet, maar we wonnen toch maar mooi met 4-0. Normaal gesproken zou je met een dergelijke stand op de borden met een gerust hart richting Portugal afreizen. Maar om de ��n of andere reden was ik er niet gerust op. De Portugezen schuwden de provocaties niet, konden bikkelhard zijn en lagen bij het minste of geringste op de grond. In oktober 2002 speelden wij tegen Griekenland en ook daar was het ons overkomen dat wij geflatteerd verloren. Ook toen werd Nederland verschrikkelijk benadeeld door heel gemakkelijk een penalty tegen te krijgen in de 2e minuut van de 2e helft terwijl er helemaal niets aan de hand was. Dit gegeven maalde door mijn hoofd. Zou Nederland wederom het kaas van zijn brood laten eten door een plotselinge wederopstanding van de Portugezen.
Gelukkig hoorde ik tijdens de cooling-down na de wedstrijd de eerste spelers als snel roepen dat we er nog lang niet waren. Een eerste bemoedigend teken.

De spelers hadden na de 1e wedstrijd tegen de Portugezen een week vrijaf gekregen en konden zich helemaal op de trainingen en wedstrijden bij hun eigen club concentreren. Het noodlot sloeg direct al in deze week toe. Onze keeper Alex Demkes brak tijdens de training zijn duim, althans dat was de eerste diagnose en Leon Vonk liep tegen een kuitblessure aan. Ik moest direct denken aan het gezegde: Al het vervelende komt in drie�n. Dit waren twee tegenvallers en de aanloop naar de laatste oefenwedstrijd tegen Advendo'57 uit Ederveen werd daardoor verstoord.
Op woensdag 7 april 2023 werd deze wedstrijd gespeeld. Leon begon nog wel aan deze wedstrijd maar liet zich al heel vroeg wisselen om zijn blessure niet te verergeren. Alex was wel naar de wedstrijd komen kijken maar had een gipsverband om zijn arm. Gelukkig leek toen al de blessure mee te vallen. Hij kon zijn duim redelijk bewegen. Hij zou vrijdags de uitslag krijgen over zijn letsel: breuk of geen breuk. De wedstrijd werd uiteindelijk in een 2 - 1 winst omgezet. In deze wedstrijd was al duidelijk te zien dat Nederland steeds beter op elkaar ingespeeld raakte en dat iedereen wat voor elkaar over had.
Tijdens de afsluitende training in Zeist een week later moest iedereen laten zien dat hij fit was om af te reizen naar Portugal voor de allesbeslissende interland. Alex had al laten weten geen breuk in zijn duim te hebben en Leon bleek ook voldoende hersteld. Na een lekkere ontspannen training bleek uiteindelijk dat de bondscoach nog steeds over een behoorlijke traptechniek te beschikken want hij won het penaltyschieten van de jonkies.
Op vrijdag 16 april 2023 stond het vertrek naar Porto op het programma. Zoals te doen gebruikelijk is het op tijd verzamelen op Schiphol altijd weer een leuke bezigheid. Wie is er op tijd en wie niet. Gelukkig waren er 3 te laat zodat de "boetepot" al gevuld was voordat er werd ingecheckt. Nadat iedereen ingecheckt was kregen de spelers vrijaf tot 13.25 uur om inkopen te doen. Uiteraard zou deze tijd niet gehaald worden en de "boetepot" was al heel snel gevuld met 65 euro.
Na een rustige vlucht arriveerden wij op tijd in Porto. Tegenvaller was dat het weer in Portugal slechter was dan in Nederland. Snel naar het hotel en daarna een ontspannen training. Het bleek een zeer mooi complex met een prachtige grasmat. We mochten spelen in een heus stadion van de 2e divisie club MAIA. Aan het eind van de training een wedstrijdje latje schieten. Uiteraard moest de trainer weer laten zien dat hij de beste. Hij zei er nog wel bij dat de spelers de volgende dag ook best wat lager mochten schieten, ongeveer 1 centimeter onder de lat.

Op zaterdag 17 april 2023 werden na het ontbijt de loopschoenen gepakt voor een leuke en ontspannen wandeling. Uiteraard was mijn Turkse oog ook weer van de partij en die kreeg een plekje op het overhemd. Op een terrasje werd de boetepot aangesproken en iedere spelers nam wat te drinken. De saamhorigheid en teamgeest waren toen al heel goed merkbaar. Na de verplichte middagrust vertrokken wij om 14.30 uur naar het stadion. In de kleedkamer bleek ineens een gezonde spanning voelbaar. Iedere speler was direct al met de wedstrijd bezig en liet zich al dan niet verzorgen. Voor de warming-up, gadegeslagen door onze hondstrouwe supporters uit Twello, een korte bespreking in de kleedkamer. Strakke gezichten en zenuwachtige bobo's. Het ging beginnen!!

De wedstrijd begon om 16.10 uur plaatselijke tijd. Daar waar ik zo bang voor was, namelijk een dubieuze scheidsrechter, zoals in Griekenland, bleek volledig ongegrond. De Portugese bond had namelijk een heuse FIFA-scheidsrechter, Paulo J. Paraty Silva aangesteld.
Vanaf de 1e minuut liet Nederland zien waarvoor het gekomen was: een overwinning. Er werd vanaf het begin direct direct fel op de bal verdedigd en werd er veel strijdlust getoond. In de thuiswedstrijd speelden wij in de 1e helft het tempo van de Portugezen en werd in de 2e helft alle schroom van zich afgeworpen. Nu bepaalden wij het tempo. Iedereen zat direct goed in de wedstrijd. Al in de 7e minuut werd na goed samenspel tussen Jaap van der snee en Ado Peljto de verlossende 0 - 1 gemaakt door Herco Klein Brinke die daarmee in zijn 24ste interland zijn 1e interlandgoal maakte. De ban was direct al gebroken en de Portugezen moesten op dat moment 6 doelpunten maken om Nederland uit te schakelen. Een uit gescoord doelpunt telt immers dubbel. Door dit doelpunt was tevens de mogelijkheid van een verlenging niet meer mogelijk. Nederland ging na dit doelpunt steeds beter en onbevangener spelen en kon al in de 18e minuut de 0 - 2 begroeten. Wederom scoorde Herco met een door richting veranderd schot. Wie dacht dat Nederland nu achterover ging leunen kwam bedrogen uit. Ado Peljto soleerde in de 26e minuut door de verdediging en scoorde de 0 - 3. Dat dit doelpunt niet door iedereen begroet werd bleek al heel snel. Maurice vond kennelijk dat Ado naar hem had moeten overspelen en hij reageerde zeer verbolgen daarover. In plaats van gewoon lekker door te voetballen bleven de emoties Maurice de baas in plaats van andersom. Toen hij zeer kort daarop het aan de stok kreeg met een Portugees, die hij een forse duw in zijn gezicht gaf, was het tijd om in te grijpen. De scheidsrechter was coulant en gaf Maurice slechts geel daar waar rood misschien op zijn plaats was. Omdat Maurice zijn emoties niet de baas kon worden werd besloten om hem te wisselen omdat hij anders tegen een snelle rode kaart zou oplopen. De ploeg was echter van slag wat direct resulteerde in de 1 - 3 in de 32e minuut. Op het moment dat dat doelpunt viel zat Maurice al op de reservebank terwijl er nog geen wisselspeler was ingebracht. Door mij werd hij het veld weer ingestuurd en dat gebeurde uiteraard zonder de toestemming van de scheidsrechter. Volgens de spelregels is dat een gele kaart waard en die kreeg Maurice ook zodat hij van het veld gezonden werd. Een rode kaart die eigenlijk dus ook een beetje mijn schuld is.
Nederland herpakte zich gelukkig en wat je meer ziet bij ploegen met een ondertal bleek ook bij Nederland te gelden. Iedere speler deed er nog een schepje bovenop en nog voor de rust werd de 1- 4 gescoord door wederom Ado na een voorzet van Herco.
In de rust werd een sterk staaltje van saamhorigheid en teamgeest getoond. Maurice die helemaal in zak en as zat werd door iedereen opgebeurd alsof er niets aan de hand was. Daar waar normaal gesproken harde woorden zouden vallen, beurde iedere speler en begeleider Maurice op met de mededeling dat iedereen er voor hem nog een schepje bovenop deed.
De tweede helft werd zonodig nog beter gespeeld als in de 1e helft. De Portugezen, kennelijk door frustratie gedreven, etaleerden hun vervelende truckjes door enkele spelers opzettelijk te blesseren. De uitstekende scheidsrechter trad daar goed tegen op net zoals hij uitstekend optrad tegen de schwalbes en gevallen van provocatie van de Portugezen.
In de 52e minuut de 1 - 5 door Ado die daarmee zijn 3e doelpunt maakte. Ado werd daarmee ook de enige betaalde speler tijdens deze wedstrijd omdat hij 5 euro uit de boetepot terugverdiende. Hij was tenslotte buiten zijn schuld om te laat op Schiphol gearriveerd en moest ook 5 euro betalen. Ik had hem beloofd dat hij die 5 euro kon terugverdienen als hij 3x scoorde. Sorry, Erik had je ook maar 3x moeten scoren.
Daarna was het de tijd voor spelers die nog niet veel scoren in het Nederlandse team. Jacques Castelijns (2x) en David Olthof, Jaap van der Snee, Benjamin Demkes en ook ons jongste speler Rolf van der Raadt konden hun goaltje meepikken waardoor de eindstand uiteindelijk op 1 - 11 !!!! uitkwam. Na het laatste fluitsignaal barstte het feest los. Nederland was overtuigend geplaatst voor de Deaflympics.
Ik moet bekennen dat ik tijdens deze wedstrijd een zeer sterk en collectief Nederland heb gezien dat zijn beste interland sinds tijdens heeft gespeeld. Alles heeft meegezeten tijdens de oefencampagne. Je ziet dat als dit team de kans krijgt om regelmatig met elkaar te spelen en te trainen het team uit kan groeien tot een hecht collectief dat op de Deaflympics als gevaarlijke outsider gezien moet worden. In september gaat de voorbereiding op dit toernooi van start. Ze zijn met ons nog niet klaar.

Nederland speelde in de volgende opstelling:
Ad van Dongen, Dave Vermeegen, David Olthof, Leon Vonk (63e Erik Coenders), Marc Stouten, Tjand� Syaranamual (80e Rolf van der Raadt), Jaap van der Snee, Herco Klein Brinke, Jacques Castelijns, Ado Peljto (70e Benjamin Demkes), Maurice van der Kley.
Niet gebruikte wisselspelers: Alex Demkes en Mike van der Staal.