Wel maken de fans driftig gebaren; naar elkaar én richting spelers. Het is het weekeinde van de Pre-Deaf World Games, een voorproefje op de echte Games, die van 22 juli tot en met 1 augustus in Rome worden gehouden.

Uit België, Duitsland, Engeland, Estland, Frankrijk, Hongarije, Litouwen, Oekraïne en Portugal zijn de spelers gekomen om zich nog één keer te meten met 'gelijkwaardige, dove tegenstanders'. Langs de zijlijn richt een camerateam zich op een van de mannelijke volleyballers. De sporter communiceert in gebaren. Dat is, legt doventolk Allies von Harras uit, niet alleen zijn moedertaal, het is ook zijn werk. Hij geeft er les in. ''Hij heeft prachtige gebaren. Het is net als met 'gewoon' spreken. De één is welbespraakter dan de ander.''

De speler legt voor de camera uit wat er anders is aan dovensport. Niet veel eigenlijk, behalve dat de spelers niet of slecht kunnen horen. ''Dus hoor je ook je publiek niet juichen,'' gebaart hij. Maar sta je met het oog op de tribune, dan zié je de aanmoedigingen. Goed om je heenkijken, concentratie; belangrijke zaken voor de dove/slechthorende sporter. Natuurlijk zijn er ook speciale gebaren, tekens, onderlinge afspraken. Yolande van der Wal, chef de mission: ''Je moet goed op elkaar en op de scheidsrechter letten. En op de wapperende vlaggetjes van de grensrechters. Zién wat er gebeurt. Direct reageren door hevig te gebaren. Het vergt heel wat meer aandacht dan bij een horende sport. Je moet veel meer anticiperen.''

Ze is blij met de media-aandacht voor de pre-spelen. ''De Avro is er, Man bijt Hond, AT 5, de kranten. Nee, geen Studio Sport. Waarom? Geen idee. Het zal de onbekendheid wel zijn.'' Iedereen kent de Paralympics, weinigen kennen de Doven spelen. Het is, voor de camera's, misschien ook wat minder spectaculair. ''Doofheid springt niet in het oog. Ook niet in de sport.''

De volleybalsters hebben ondertussen hun wedstrijd tegen de sterke Duitse vrouwen gewonnen. Het is een belangrijke overwinning. De ploeg vertrekt namelijk niet naar Rome. Te weinig mensen. Een aantal speelsters neemt vandaag, op de Pre-Games afscheid. Onder hen Geppie Wessels, uit Haarlem. Al twintig jaar volleybalt ze, vanaf haar veertiende. ''In het doventeam voel je elkaar echt aan, werk je echt samen.'' Normaal speelt ze in een horende club. ''Vroeger had je wel vijf doventeams. Die zijn weg. Er is minder belangstelling. In het verleden was er meer onderling contact. Nu is er de computer.''

Natuurlijk had ze graag naar de World Games, de spelen voor dove/slechthorende sporters, willen gaan. ''Europese kampioenschappen, de Games, de WK's, daar doe je het voor.'' De overwinning op de Duitsers mondt dan ook uit in een emotionele ontlading. Er vloeien tranen. ''Je hebt een half jaar met elkaar opgetrokken. En nu is het voorbij. Het was zo mooi geweest als we het hadden kunnen afsluiten in Rome.''

Bron: Het Parool, 9 april 2023 (Corrie Verkerk)