|
|
oefenwedstrijd Duitsland tegen Nederland |
Wedstrijdverslag vriendschappelijke interland
DUITSLAND - NEDERLAND
Datum : Zaterdag 29 oktober 2005
Terrein : Sportpark Niederhied te D�sseldorf
Auteur : Ren� Scheers, ploegleider Nederland
Na enige maanden van inactiviteit kreeg Nederland een eervolle uitnodiging om een vriendschappelijke interland af te werken in en tegen Duitsland. Duitsland de huidige Europees kampioen en de bronzen medaille winnaar van de laatstgehouden Deaflympics in Melbourne. Een toernooi waar Nederland een verdienstelijke 8e plaats behaalde. Duitsland had een trainingskamp belegd en wilde als afsluiting tegen Nederland spelen.
Na de Deaflympics moest Nederland wederom gaan bouwen aan een nieuwe ploeg. Enkele ervaren krachten namen na de Deaflympics afscheid. Leon Vonk, Marc Stouten en Herco Klein Brinke bedankten voor Nederland. In een naolympisch jaar is het meestal bijkomen van de inspanningen en nieuwe doelen stellen. Het doel voor 2005 zou worden een plek bij de beste 8 van de wereld en het bouwen aan een nieuw en verjongd team. Het eerste doel werd gehaald zodat het tweede doel, de verjonging, gedurende het jaar werd opgestart. Voor de zomermaanden werd een afscheidswedstrijd voor Marc en Leon gepland. Herco wilden wij nog ompraten, maar dat lukte uiteindelijk niet. Na de zomermaanden startte Nederland met een centrale training waarbij vele nieuwe gezichten te zien waren. Als voorbereiding op de wedstrijd tegen Duitsland werden twee oefenwedstrijden gespeeld tegen horende tegenstanders te weten SV Slikkerveer uit Ridderkerk en Sportlust '46 uit Woerden, respectievelijk een 3e en 2e klasser KNVB uit het district West 2. Tijdens deze wedstrijden kon de technische staf zien dat er toch weer enkele talenten bij waren gekomen. Met het oog op de toekomst is dat een goede zaak. Na deze twee oefenwedstrijden werd de selectie voor de oefeninterland bekendgemaakt. Enkele jongens moesten om uiteenlopende redenen worden teleurgesteld terwijl enkele nieuwe jongens blij gemaakt konden worden.
Op de vroege ochtend van zaterdag 29 oktober 2005 vertrokken de spelers vanaf de vertrekpunten Leiden en Rotterdam om te gaan verzamelen in Eindhoven. De reis voerde langs M�nchen Gladbach naar D�sseldorf om te spelen in het mooie Sportpark Niederheid. Een sportpark waar op 7 mei 2003 ook al een interland wedstrijd gespeeld tegen Duitsland. Een wedstrijd waar Nederland redelijk tegenspel kon bieden maar met een 3-1 nederlaag kon vertrekken.
Net als 2,5 jaar geleden lag het veld er weer uitstekend bij. Toen wij aankwamen waren de Duitsers al met de warming-up bezig, of was het misschien een uitloop van hun 4-daagse trainingskamp. Nederland had juist wat sightseeing in D�sseldorf gedaan en kwam wat verlaat op de plaats van bestemming aan. De gids werd geconfronteerd met een wegafsluiting waardoor wij heel D�sseldorf hebben gezien. Na een goede warming-up begon Nederland voortvarend aan de wedstrijd. Enkele goede aanvallen werden opgezet waaruit al snel bleek dat de rechtsachter van Duitsland de aller grootste problemen had met de zeer snelle Tony Tilgenkamp. Keer op keer liet Tony zijn tegenstander zijn hielen zien. Het overwicht werd niet uitgedrukt in doelpunten en zoals gewoonlijk krijgt de tegenstander dan kansen. Al in de 8e minuut vloerde debutant Matthijs Terpstra zijn tegenstander binnen de beruchte lijnen. Strafschop besliste de scheidsrechter terecht. Ik heb beloofd om niets over de scheidsrechter te schrijven maar als ik zeg dat dit nagenoeg de enige juiste beslissing uit de hele wedstrijd was heb ik genoeg gezegd. Onze keeper Alex Demkes ging er eens goed voor staan, keek naar zijn vrouw en dacht bij zichzelf, meid ik doe het voor jou. Met een uitstekende redding, de bal nagenoeg klemvast, hield hij Nederland in de wedstrijd. Bij de Duitsers knakte er kennelijk iets want uit de tegenaanval wist Jacques Castelijns, Jermaine Klosteren te bereiken die de bal op een haar na miste. Een minuut later was het wel raak. Een vloeiende aanval via Rolf van der Raadt en Tony Tilgenkamp kwam terecht bij Jermaine die in het strafschopgebied verwoestend uithaalde. Via het been van Jacques verdween de bal in de goal. Al in de 10e minuut stond met 0-1 voor op de Europees kampioen. De Duitsers wisselden na een kwartier hun rechts achter die aan alle kanten voorbij gelopen werd door Tony. Aan wisselspelers hadden de Duitsers geen gebrek want zij hadden twee teams in trainingskamp zitten. De nieuwe tegenstander van Tony maakte er geen geheim van wat zijn opdracht was. Als een schaduw werd Tony gevolgd en daar waar dat kon raakte hij Tony. Tony was het op een gegeven moment zat een maakte een forse overtreding op zijn tegenstander, alleen jammer voor Tony was de verkeerde speler de klos. Een gele kaart voor Tony was het terechte gevolg.
Nederland bleef het initiatief houden en in de 24e minuut dacht Jacques wederom te scoren. De bal ging wel in het net maar Jacques was te fel op de keeper doorgegaan. De keeper had veel verzorging nodig. De tijd werd door nagenoeg de gehele rechter as van Nederland benut om naar de kant te komen en uitgebreid water te gaan staan drinken. In de tussentijd was de Duitse keeper weer opgekalefaterd en het spel ging gewoon door toen onze mannen net klaar waren met drinken. Een snelle tegen aanval was het gevolg en Alex kon de voorzet over de grond nu niet keren. Gelukkig kon Rick Valkenburg dat wel en tikte de bal, jawel in zijn eigen doel. 1-1 volledig tegen de verhouding in. De Duitsers roken bloed en werden steeds sterker. De uitstekend keepende Alex Demkes moest enkele malen reddend optreden. Vlak voor rust mocht Jaap van der Snee een vrije trap nemen vanaf de rechterzijde van het veld. Zijn voorzet belande bij de geheel vrijstaande Jacques Castelijns die dankbaar de 1 - 2 maakte. Na de goal maakte hij voor zijn publiek een dubbele flikflak, in het turnen goed voor een 9.725. Jermaine werd gewisseld voor Mike van der Staal en de laatste minuut mocht hij volmaken.
Direct daarna werd de rust bereikt. Na de rust zouden bij Nederland de wisselspelers hun kansen krijgen.
|
voor vergroting foto
hierop klikken
|
| |
|
De tweede helft begon met een feller Duitsland. Nederland had het even moeilijk maar pakte al vrij snel de draad weer op. In de 59e minuut was het wederom Jacques Castelijns die met zijn 3e doelpunt van de dag het Duitse publiek stil kreeg. Ik moet daar wel bij zeggen dat hij daar uitdrukkelijk om vroeg. Op zich was het al een wonder dat Jacques aan de wedstrijd kon beginnen want voor de wedstrijd waren wij zijn vader kwijtgeraakt die met zijn sportspullen in de auto nog in D�sseldorf rondreed. Gelukkig kwam zijn vader toch nog op tijd aan, maar dat terzijde.
Voor de Duitsers was de 3-1 het sein om op een andere tactiek over te schakelen. De schwalbe. De scheidsrechter trapte keer op keer in de valtechnieken van de Duitsers. Al in de 61e minuut kreeg Duitsland een vrije trap op de rand van het 16-meter gebied. Een harde trap die via de lat gelukkig overging. Direct daarna maakte Rolf van der Raadt een forse overtreding op een Duitser en kreeg daarvoor ook een gele kaart. De vrije trap leverde niets op. De Duitsers ging alles op de aanval zetten en wisselden aan een stuk door en alle spelers in de spits of middenveld. Daardoor ontstond voor Nederland veel ruimte. Jacques Castelijns kreeg in de 78e minuut alle gelegenheid om zijn en Nederlands 4e doelpunt aan te tekenen. Alleen voor keeper faalde hij jammerlijk . Jaap van der Snee kreeg nog een goede gelegenheid om een vrije trap om te zetten in een doelpunt maar zijn poging ging, in tegenstelling tot zijn wereldgoal tegen Slikkerveer, nu over.
In een alles of niets poging om een betere score te behalen persten de Duitsers er een laatste offensief uit. Nederland en vooral de jonkies waren leeg gespeeld. Uit een alles of niets trap, verkeek Rick Valkenburg zich volledig op de bal, welke over hem heen stuiterde. Kennelijk was hij met zijn gedachten bij zijn die nacht geboren neefje. Voor de Duitsers was het een koud kunstje om de nieuwe keeper Ali Osman Dursun uit te spelen en in de 89e minuut de 2-3 op het scorebord te brengen. Je denkt dan bij jezelf: Het zal toch niet gaan gebeuren h�. De Duitsers kregen noch een vrije trap op een gevaarlijke plek doch Ali plukte bekwaam de bal uit de lucht waarna de scheidsrechter ook direct affloot. Nederland had gewonnen met 3-2. Een morele overwinning op een tegenstander waar niet veel van gewonnen wordt. De laatste overwinning dateerde al weer uit 1996 tijdens het vierlanden toernooi in Wuppertal.
Nederland speelde in de volgende opstelling:
Alex Demkes (70e Ali Osman Dursun), Dave Vermeegen, Rick Valkenburg, Matthijs Terpstra, Pieter Groen, Jermaine Klosteren (44e Mike van der Staal),Jaap van der Snee, David Olthof (Him-Wai Yuen), Rolf van der Raadt (Rachid Almouallem), Tony Tilgenkamp (Ado Peljto) en Jacques Castelijns.
|
|
|
|
|
|
